Van leesstrijd naar leesplezier: hoe Sem zijn obstakels overwon met de biotensor
Sinds september 2024 zit onze oudste zoon Sem in het eerste leerjaar. En zoals bij zoveel kinderen, betekent dat een sprong in een wereld vol nieuwe vaardigheden, met leren lezen als één van de belangrijkste. Maar al snel merkten we dat lezen voor Sem geen evidentie was.
Vanaf het begin botste hij op een struikelblok. Zodra hij begon te spellen, vergat hij onmiddellijk de eerste letter die hij had uitgesproken. Een volledig woord vormen? Dat lukte niet. Het was alsof de informatie simpelweg niet bleef hangen.
In november kregen we te horen dat zijn leesniveau écht achterbleef. De school stelde voor om een stap terug te zetten, opnieuw te starten met eenvoudige tweeletterwoordjes en eventueel al logopedie in te schakelen. Logopedie dat zag ik zelf niet meteen zitten, maar ik wou natuurlijk wel dat hij meekon. Dus ik besloot om zelf wat dieper te graven op Sem zijn lezen.
Zoeken naar de oorzaak: waarom lukt het lezen niet?
Omdat ik al langer werk met de biotensor en weet hoe krachtig deze methode is, besloot ik zelf op onderzoek te gaan. Wat houdt Sem precies tegen? Wat zorgt ervoor dat hij zo’n moeite heeft met lezen?
Na wat speurwerk kwam ik uit bij een trage verwerkingssnelheid en een slecht werkgeheugen. Toch bracht mijn eerste aanpak nog niet het gewenste resultaat. Toen ik op een andere manier hiernaar keek, ontdekte ik iets bijzonders. Ik stelde mezelf de vraag: “Hoeveel van die belasting zit écht bij Sem, en hoeveel komt van mama of papa?” En het antwoord was : de belasting zat niet bij Sem zelf, maar kwam volledig van papa en zijn voorouderlijke lijn.
Voorouderlijke belasting en de impact op Sem
Ik ging dieper in op de familiegeschiedenis van mijn man Nick. Het werd snel duidelijk: geheugenproblemen kwamen in zijn familie veel voor. Zijn vader vergeet nu en dan als eens iets en Nick zijn grootmoeder had dementie. Ook Nick zelf merkte dat hij soms woorden door elkaar haalde of dingen vergat.
Deze ‘zware belasting’ op zijn kringloop en hypofyse beïnvloedde Sems leesproces zonder dat we het doorhadden. Want kinderen spiegelen niet alleen wat ze meemaken, ze dragen ook lasten die eigenlijk niet van hen zijn.
Aan de slag met de biotensor: een diepgaand proces
Samen met Nick ging ik intensief aan het werk. Dit was geen “quick fix”, maar een diepgaande manier om te kijken waar het fout liep én waar het vandaan kwam. In totaal deden we drie volledige NEI-sessies om de belasting op te ruimen. Het was essentieel dat niet alleen Sem werd vrijgemaakt, maar ook Nick.
Want wat je bij jezelf heelt, heel je ook bij je kind.
Het moment van de waarheid
Toen de kerstvakantie begon, waren we benieuwd. We namen Sems leesblaadjes erbij en vroegen hem om wat woordjes te lezen. En…hij las ze. Gewoon, zonder moeite.
Verbaasd vroegen we hem langere woordjes te proberen. Ook dat ging vlot. Dus waagden we de sprong naar volledige zinnen. En tot onze grote verbazing… hij las ze foutloos.
Van een jongen die amper op zijn stoel kon blijven zitten omdat lezen “toch voor geen meter ging”, die vastzat bij tweeletterwoordjes en hulp nodig had van een logopediste…
Naar een jongen die nu moeiteloos zinnen leest en al eens een boek neemt en ermee in de zetel gaat zitten. En dat zonder extra te oefenen maar door de oorzaak aan te pakken.
De kracht van de biotensor en de NEI-methode
Dit proces heeft me opnieuw laten zien hoe krachtig de biotensor en de NEI-methode zijn. Kinderen dragen vaak zoveel meer dan we beseffen. Sem liet ons zien dat hij iets droeg wat niet van hem was en nu hoeft hij dat niet meer te doen.
Ik ben ongelooflijk trots op hem, en ik kon dit inspirerende verhaal dan ook niet voor mezelf houden. Want hoe mooi is het dat we onze kinderen kunnen bevrijden van lasten die niet van hen zijn?
Heb jij ook een kind dat worstelt met leren of een andere blokkade ervaart? Misschien draagt hij of zij – net als Sem – iets dat eigenlijk niet van hen is… 💖
Liefs,
Wendy
